αποχρώ

ἀποχρῶ (-άω κ. ιων. τ. -έω) (Α)

Ι. 1. αρκώ, επαρκώ

2. απρόσ. είναι αρκετό, αρκεί

3. (-ώμαι) α) είμαι ευχαριστημένος με κάτι, ικανοποιούμαι

β) μεταχειρίζομαι κάτι για δική μου ωφέλεια, επωφελούμαι

4. κάνω κατάχρηση

5. καταστρέφω, σκοτώνω

II. επίρρ. αποχρώντως

επαρκώς. III. (μτχ. ενεστ.) ἀποχρῶν, -ῶσα, -ῶν

(ΑΝ)

επαρκής, δικαιολογητικός

(«ἀποχρῶν λόγος», ο λόγος που κάνει πλήρως καταληπτή την παραγωγή ενός φαινομένου

«ἀποχρῶσαι ενδείξεις», επαρκείς για να σχηματίσει κάποιος μια γνώμη).

[ΕΤΥΜΟΛ. || απο-* + χρώ «δίνω για χρήση, δανείζω»].